NEDEN BÖYLE OLDUM?

 

                                     Selamlar,
           Bu aralar yine içimi sıkıntı basıyor okuyucu.Dönüştüğüm şu insanı hiç sevemedim.Ama olması gerekenin de bu olduğunu biliyorum.
           Nasıl birisi olduğuma gelirsek.Volkan Konak'ın diliyle ''çekilmezz,aksiii'' :D
           Oktay'a verdiğim sözü hatırlarsınız.Önceki yazımda söylemiştim.Vallahi işime geldi,iyi ki böyle bişi yapmışım.Ama bu kez üst üste yaşadığım kalp kırıklıklarının etkisiyle çok sert birisi oldum.Erkeklere karşı yani.Ben ne güzel aşka inanan bi insandım ve şu an harbiden salakmışım falan diyorum.Bu çok üzücü değil mi sizce de?Aşka inanan bi insanın bütün inancını kaybetmesine sebep olmak,parlak parlak bakan gözlerinin ışığını söndürmek çok büyük günah değil mi?
           Ya en çok da aşkın nasıl bir şey olduğunu öğrenmeden inancımı kaybettim ya ona üzülüyorum.Her güzel şeyin bir sonu var tabiki.Her şey bir gün illaki bitecek ama bir kere de olsa sevilmek eminim güzel olurdu.
            Ama en boktanı da ''Murphy Yasası'' Bilin bakalım artık kim hiç kimseye güvenmiyor ve hayatına giren erkeklere pislik gibi davranıyor?

               Ama bunu bilerek yapmıyorum.Beynim salak saçma bi teori üretti.Diyo ki bana ''karşındakine pislik gibi davran,olabildiğince tersle,işkence yap canından bezdir.'' Sonradan düşündüm de harbiden güzel fikir,tebrikler beynim :D
              Mantık şu.Sizinle olmak isteyenlere olabildiğince uzak davranıyosunuz (ki bu tamamen istem dışı oluyor) o hala sizin için çabalıyorsa tamamdır.Olur bu iş.
              Özet şu:

           İstemeden oluyor ama çok güzel bi koruma mekanizması.Kimse kusura bakmasın ama benim kalbim değerli ve bir daha asla kimsenin kırmasına izin veremem
            Sevgili gelecekteki Sevgili,
      Seni çok zor günler bekliyor.Şimdiden özür dilerim.

                                                                       :)