PEKİ HAYALLERİM NE OLACAK?

               Merhaba gençler!
                    Umarım çok ara vermemişimdir.Bu aralar neler yaptığımın pek farkında değilim aslında!Hazır evde kimse yokken kahvemi aldım müziğimi açtım ve yazmaya koyuldum.Ama şu an arka fonda çalan ''No Diggity'' beni pek havaya sokmadı.Bi sn değiştireyim.

                    Amy Mcdonald-This is the life ile devam ediyorum.Her neyse.Bu aralar bende durumlar çok karışık.Sınav sonucum beklediğimden çok çok düşük geldi ve hayal kırıklığını doruklarda yaşadım.Bir anda bütün hayallerim suya düştü.Hayatımla ilgili yaptığım tüm planlar bozuldu.Üstelik hiç bir alternatifim de yoktu.Saatler süren ağlama krizimden sonra yapılan iğneler ve bir kaç arkadaşımın tesellisiyle kendime gelmeyi başardım.Kesinlikle vazgeçmeye niyetim yok.Ama sorunu çözmem lazım.
                    Açık konuşmak gerekirse kendime olan güvenimi kaybettim.Ne kadar çalışırsam çalışayım sanki bir adım bile ilerleyemeyecek gibi hissediyorum.Ama sanırım benim problemim motivasyonla ilgili.Yeterince istemiyorum.Evet diş hekimi olmayı yeterince istemiyorum.
                     Etrafımdaki arkadaşlarıma bir bakıyorum.Çok çalışıp başarılı oldular.Çoğu derece yaptı.Bir çoğu tıp fakültelerine yerleşti.Bir o kadarı diş hekimliği ve eczacılık fakültelerine.Sağlık sektörünü istemeyenler de ODTÜ,İTÜ... gibi okullarda mühendislik okumaya gitti.İşte benim sorunum buydu.Ben hedefimi seçmemiştim.Hedefim farkında olmadan bana empoze edilmişti.
                          Etrafımda bu kadar başarılı ve yüksek hedefleri olan insanlar varken böyle hissetmemem olanaksızdı zaten.
                        Ne acı ki bunu çok geç fark ettim ve iş işten geçti.Artık herkes benden çok iyi şeyler bekliyor.Yukarıda size bahsettiğim arkadaşlarım hep bunları hayal ettiler,istediler,dua ettiler.Peki ben her gecemde,gündüzümde ne yaptım?Ben de hayal kurdum tabi ki ama benimki çok farklıydı.Ben hep sahnelerdeydim.Işıldayan spotların altında,gösterişli elbiselerimle coşkulu bir kalabalığın önünde şarkı söyledim hep.Hala da hayallerim bu yönde.Benim kalbim başka bir yerdeyken beynim nasıl başka bir yerde olabilir?!
                        Ben deliler gibi şarkı söylemek isterken nasıl diş hekimi olabilirim?Ya da yapacağım mesleği sevebilir miyim?En başta nerede hata yaptım?Hiç hayal kurmayıp gerçek hayata mı adapte etmeliyim kendimi?Hayallerimden vaz mı geçmeliyim?O kadar çok soru var ki cevaplamam gereken.Cevap için sadece 2.5 ay!
                          Beni mutlu eden tek şey müzik bu hayatta.Onu bırakamayacağıma göre...Sanırım yine en mantıklısı oturup ders çalışmak.Ben iyi bir gelecek sahibi olayım da müziğim beni  zaten bırakmaz!
                            Hepinize hayallerinizin peşinden koşabileceğiniz mutlu günler diliyorum.Gerçek hayattan kopmayın ama asla hayallerinizden vazgeçmeyin.
                            Hoşçakalııınnnn!!!!!!