Selamlar,
Yine kaybolmuştum biraz.Kusuruma bakmayın.Azıcık kötü günler atlattım ama şu an her şey yolunda.Öncelikle Pogba'ya neler olduğından bahsedeyim.Allah'ın cezası hastalık yüzünden yavrumu kaybettik.
Sömestrda Mersin'e gelmiştim ancak Yiğit Pogba'nın kötü olduğunu söyleyince apar topar geri döndüm.Gittiğimde Pogba çok tepkisizdi ve sadece yatıyordu.Bir kaç gün sonra yürüyememeye başladı.Ancak bilinci yerindeydi.Kortizol tedavisine başladık.Ayrıca her gün izotonik serum veriyorduk.İlerleyen günlerde bilinci de gitmeye başladı.Artık yutma refleksini de kaybedince veteriner hekimimle ortak bir karar aldık.Artık açlıktan ölmesini beklemek vicdansızlık olurdu ve oğlumu acısız bir şekilde uyutmaya karar verdik.Zaten o kadar zayıflamışt ki anesteziyi alır almaz gözlerini kapadı yavrum.Acısını atlatmak zor oldu.Hala atlattım diyemem.Ama yanımda olduğu süre zarfında ona iyi baktım ve sevgi yaşadı.O nedenle son günlerini mutlu geçirdiği için mutluyum.Ama onu ve o agresif tıslamalarını çok özlüyorum :)
Pogba'dan iki gün sonra hayatımda en büyük yere sahip,en sevdiğim,beni büyüten,okutan,canım anneannemi kaybettim.Ani ölümler daha çok koyuyor insana.İlk defa bu kadar değer verdiğim bir insanı kaybettim.İnsan birisini kaybettiğinde evet üzülüyor ama insan çok sevdiği ve çok yakın olduğu birini kaybettiğinde içi yanıyor.Kalbimdeki yangı hala geçmedi.Geçecek gibi de durmuyor.Unutmak zaten imkansız da.Sanki hiç ölmemiş gibi geliyor.
Peki ben ne derser aldım bu olaylardan?
1) Sevdiklerimiz öldükten sonra evet çok yıkılırız ama hayatın devam ettiğini unutmamalıyız çünkü emin olun onlar da öyle isterdi.Onlar için elimizden gelen tek şey dua etmek ise bol bol dua etmeliyiz ve onlarla yaşadığımız tatlı anıları hatırlayarak onları bol bol anmalıyız.
2) Hayat akıp gidiyor arkadaşlar!Ölüm gerçek ve hepimiz için var! Ertelemeyin.Sevdiklerinize zaman ayırın ve hayallerinizi ertelemeyin.Çünkü ölüm gerçekten var!
Hayatın kıymetini bilmeniz dileğiyle,
Hoşçakalın :)
Mihriban Gün adlı kullanıcının profilini görüntüleyin
