Selamlar,
Uzun zamandır ortalarda yoktum farkındayım.Aslında yazacak çok şey,o kadar çok şey var ki...İstanbul'da yaşadığım maceraları ''İstanbul Günlükleri'' serisi adı altında yazmaya karar verdim.
Beni tanıyanlar ve uzun zamandır takip edenler ne kadar hareketli bir insan olduğumu bilirler.Tabi ki bu hareket Mersin'de olduğu gibi İstanbul'da da başıma bela oldu.
Bu metrobüs olayına alışamadım.Malum Mersin'de öyle bişi yok,Akbilmiş,metroymuş vs...Okula geldiğim ilk hafta akbilimi düşürdüm.Alışmamış şeyde don durmaz derler işte.Bizim akbil de aynı zamanda okul kimliği,yani entegre kart.Onu da sadece Karaköy'deki İETT genel merkezinden tekrar çıkarabiliyormuşuz.Ya ben daha metro ile metrobüs arasındaki farkı bilmiyorum,nasıl gideyim Karaköy'e?!
Neyse ki İnsanlık çeşmesinden nasibini almış 2 arkadaşım bana yardım etmeyi teklif etti de onlarla birlikte gittik.O günden sonra İstanbul'daki yolculuk işlerini az çok öğrenmiş oldum.Ya da öğrendiğimi zannettim :D
En büyük bomba dün yaşandı.Dün eve dönmek için Mecidiyeköy'den metrobüse bindim.O kadar şanslıyım ki (!) bindiğim metrobüs arıza yaptı ve Zincirlikuyu'ya geri döndük.O sırada okul işleri ile ilgili Whatsapp'tan önemli bir yazışma yapıyordum ve dalgınlıkla rastgele bi metrobüse bindim.Mesajımı attım,kapılar kapandı,kafamı kaldırıp ekrana bir baktım ''Avcılar-Söğütlüçeşme''
O an suratımı bi görmeliydiniz.3 çocuğumla terk edilmiş ve aynı anda işten atılmış gibi hissettim.Modern zaman Pollyana'sı olarak hemen kendi kendimi motive etmeye çalıştım.''neyse bana da değişiklik oldu,hiç karşıya geçmedim demem'' vs kafamın içinde hem kendimle dalga geçiyorum hem de kendi kendimle kavga ediyorum.
Boğaziçi köprüsünü geçince indim,yolun karşısına geçtim.Bu arada yola ters taraftan girmişim az kalsın kaçak yolcu oluyodum.Neyse ki güvenlikçi abi halden anlayan birisi çıktı da :D
Tekrar herhangi bir metrobüse bindim,karşıya geçtim,Zincirlikuyu'dan metrobüse bindim ve Beylikdüzü son durakta indim.
Öğrenci evlerine giden servisi kaçırınca otobüse binmek zorunda kaldım.Allahın cezası 401T her zaman geç geliyo yaa.Hayatmın aşkını böyle beklemedim ben :D 40 dakka bekledim,tam donarak can vermek üzereyken otobüs geldi ve 40 dk lık bir yolculuktan sonra yurda varmayı başardım.
Yürüyen yoldan düşüşüm vb durumlardan bahsetmiyorum bile.İstanbul'da 6 aydır survivor olduğum bi gerçek ama yine de sever oldum bu şehri.
Başıma daha neler gelir hep birlikte göreceğiz ama umarım yolların sonunda beni bekleyen şey hep mutluluk olur.
Başka yazılarda görüşmek üzere,hoşçakalınnn... :)
NOT:Yolculuklarımda beni yalnız bırakmayan ve her zaman yanımda olan yol göstericim ''raylı sistem haritam'' a teşekkür ederim.
Mihriban Gün adlı kullanıcının profilini görüntüleyin
